In het kort komt het hierop op neer. Personeelsfunctionarissen die geen flauw idee hebben op welke gronden ze mensen moeten goed- of afkeuren, willen deze ondankbare taak graag uitbesteden. En waar vraag is volgt aanbod. Tenslotte moeten we allemaal van de straat. Assessment-testers zijn veelal afkomstig uit een discipline met een discutabele wetenschappelijke status die nog al te vaak wordt geassocieerd met een Oostenrijkse heer die 100 jaar na dato algemeen bekend is als de 'Weense Kwakzalver'. Op basis van onduidelijke begrippen waarover geen enkele consensus bestaat worden er uitspraken gegenereerd over personen en bedrijfsculturen en pretendeert men te kunnen aangeven hoe de chemie tussen deze partijen zich in de toekomst zal ontwikkelen. Nu weet een ieder dat de toekomst een ongewisse zaak is, maar dit besef is niet in het belang van het kwak-gilde en wordt derhalve terzijde geveegd. De assessment-business is één van de vele loten aan de stam van de nieuwe trivialiteiten-economie. Deze is niet meer gebaseerd op de produktie van goederen en diensten die voorzien in gevoelde behoeften, maar in die van aangeprate behoeften. Wist u wel dat er iets aan u mankeert? Zoniet, dan wil ik u graag vertellen wat en dan kan ik u daar ook nog eens van genezen.

Nu kan ik wel blijven fulmineren tegen deze praktijken, maar ik besef terdege dat argumenten bij voorkeur worden gewogen op basis van het economisch gewicht dat zij vertegenwoordigen en niet op grond van het logisch tegenwicht dat zij bieden. Ik wil daarom een uitdaging formuleren voor het test-volkje opdat zij duidelijk kunnen maken dat zij meer bakken dan lucht alleen. Stel op basis van assessment-technieken een voetbal-team samen dat de successen van Ajax in het begin van de jaen zeventig evenaart. Daarna praten we verder.

Ir. Max Schulte

Enschede