1 januari 1998

Een intelligentie-test is vergelijkbaar met een fysicus die bij zijn broer achterop de brommer gaat zitten, een willekeurig meetinstrument aan diens rug plakt en tijdens de daaropvolgende wilde rit ijverig de waargenomen uitslagen van het instrument noteert. Als de benzine op is stapt hij af en haast zich een wetenschappelijk artikel te wrochten dat hem wellicht een nobelprijs en zeker veel aanzien zal gaan geven.

Op de middelbare school leerde ik dat volgens sommige psychologen intelligentie is wat de intelligentie-test meet. Verder leerde ik dat men er in de psychologie nog niet in is geslaagd de mens tot een meetbaar object te abstraheren. Daarom hebben doortastende lieden, wier ambities groter waren dan hun kristisch vermogen de zaken rigoureus omgedraaid. Dit kwakzalver-gilde heeft allerlei tests ontworpen en is nu druk doende met de installering van de mythe dat het ‘mens-zijn’ wordt bepaald door de uitkomst van hun tests. En omdat er een academische titel voor hun naam staat vreet deze schimmel zich een weg in allerlei maatschappelijke organisaties.

Regimes met een bedenkelijke reputatie hebben al op overduidelijke wijze aangetoond dat iedere gewenste uitkomst kan worden verkregen met tests die door academisch geschoolde minkukels zijn ontworpen. Wil je van je negers af, dan ontwerp je dus gewoon een desbetreffende test. Zo heeft men al eens gemeend te kunnen vaststellen dat Afrikaanse kinderen minder intelligent zijn dan het hooligan-volk dat onze contreien bevolkt.

De psychologie is eenvoudig weg niet geëquipeerd tot het vaststellen van zoiets als intelligentie. De meeste psychologen weten dat en ventileren ook niet zulke pretenties. Helaas lijkt het een natuurwet dat overheden en bedrijven niet in staat zijn zich te vrijwaren van deze virale infecties, omdat het ongetalenteerde beleidsmakers berooft van het enige instrument waarmee ze hun beleid kunnen onderbouwen.

Het zelfkritisch vermogen in deze protocollen-maatschappij heeft een nieuw diepterecord bereikt met het gebruik van dit nep-instrumentarium. En het gevaar ervan lijkt nauwelijks te worden beseft. Maar wie zichzelve corrumpeert met het gebruik van dit soort kwasi-wetenschappelijke charlatanerie is maar een kleine stap verwijdert van het gebruik van methodieken die kunnen worden aangewend voor het onderbouwen van willekeurige politieke stellingnames. Heeft de heer Goebbels daar al niet eens een handig naslagwerkje over geschreven?

Ir. Max Schulte