Maarssen, 21 december 1997

UT-Mediair

De kortste dag van het jaar 1997. Een mooie dag om eens ongezouten kritiek te gaan leveren op een zouteloos produkt. Vanaf de deurmat staart mij het zelfvoldane conterfeitsel aan van een politicus op de omslag van de laatste UT-Mediair. Naar ik hoop de allerlaatste die dat genoegen mag smaken, want ik wens dit rare blad niet meer te ontvangen, zolang het wordt gevuld met de scheten van Haagse Heren.

Wie denkt men daar een plezier mee te doen? Men kan er haast een dagtaak van maken om politieke media-werpselen te vermijden en dan wordt men in de rug aangevallen vanaf de eigen deurmat. Als ik van derlui spinsels wil kennis nemen dan zal ik daartoe wel een desbetreffend blad of etherfrequentie opzoeken.

Nu ik op dreef ben wil ik u ook niet mijn mening onthouden over de rest van uw blad. Het ontgaat mij namelijk wat de bedoeling ervan is. Als u een warm gevoel voor techniek bij uw lezerspubliek wilt doen ontwaken dan zult u toch iets aan de vormgeving moeten gaan doen. De UT moet ook maar hopen dat de ontvangers van UT-mediair het in grote getale ongeopend weggooien, want als één hunner kinderen het onder ogen krijgt, dan zijn deze voorgoed verloren voor de techniek. Het is nogal gortdroog en enigszins oersaai.

Men schijnt nog steeds niet het belang te beseffen van een aantrekkelijke presentatie, terwijl ik me toch vaag meen te herinneren dat er zoiets als ‘public relations’ werd onderwezen aan uw instituut. Zolang men deze saaiheid blijft uitwasemen, zal er weinig veranderen in de geringe instroom van nieuwe studenten. Hetgeen voor mijn inkomen natuurlijk weer een goede zaak is, want hoe minder concurrentie hoe beter. Derhalve: ga zo door.

Max Schulte

PS Het zal me benieuwen of u het lef heeft hiermee een discussie te entameren.